 |
| Kaiserpanorama system of rotating stereoscopic images |
Plus belle que la beauté est la ruine de la beauté!
Browsing through the Library of Congress' collection of stereograph cards (from various parts of the world, mainly the United States between 1860-1920), one can easily come across vintage stereo views depicting scenes of desolation XIX century photographers were clearly fascinated by.
 |
| Earthquake days by David Burkhart with a professional stereoscope |
A selection of such stereo view cards would make an astonishing stereoscopic Ruinenlust experience if viewed in a professional Kaiserpanorama system of rotating stereoscopic images.
 |
| Hubert Robert, Imaginary View of the Grande Gallerie of the Louvre in Ruins, 1796 |
The title of today’s journey is “Visions of Ruin and Decay”. We enter the room and sit down at one among the twenty-five wooden stations and peep through the Holmes style stereoscope viewport. We hear the mechanical contraption start. Soon behind the pair of lenses an image appears. We only get fifteen seconds to absorb the imagery before another image enters our field of vision. We find ourselves on the promised Ruinenlust Kaiserpanorama voyage through visionary literature.
- - -
Those who didn't have a chance to obtain Cloistered by Ravelled Bones & Ruined Walls (Ex Occidente Press), which includes eight stories by the legendary D. F. Lewis and a series of short articles by me on weird fiction and Ruinenlust (a German word, which stands for "feeling irresistibly drawn to crumbling buildings and abandoned places"), can now read the book in a PDF via Des' blog:
All of the original articles that form part of "Vistas of Ruin and Decay" had been published on this blog and have subsequently appeared in this book publication except for the series of photographs I later took offline. I hereby repost some of them to make the journey more complete:
- - -
Ruina — według definicji budowla zniszczona przez katastrofy żywiołowe i wojny lub przez zaniedbanie, uratowana od rozkładu i nie odbudowywana — stanowi wyodrębnione zagadnienie w historii kultury. Jego istnienie uświadomiono sobie w okresie renesansu we Włoszech, który przyznał estetyczną wartość ruinom antycznym, dotychczas powszechnie wykorzystywanym jako kamieniołomy i uczynił z nich obiekt artystycznych i archeologicznych zainteresowań. Od tego czasu (a być może już wcześniej, aczkolwiek nie posiadamy na ten temat informacji) ich emocjonalne przymioty i walory, obciążone różnorodnymi znaczeniami, wywierają magiczny wpływ na fantazję ludzką. Ruina staje się potężnym nośnikiem nastroju i symbolem - od elegijno-sentymentalnego w epoce renesansu, poprzez romantyzm ruin osiemnastego i dziewiętnastego wieku z „odkryciem ” średniowiecznych ruin, po dzień dzisiejszy. Motyw ruin zaczął pojawiać się w innych gatunkach sztuki — nie tylko w malarstwie i architekturze (obrazy z motywem ruin, sztuczne ruiny w sztuce ogrodowej, krajobraz z ruinam i w dekoracji scenicznej), lecz także w poezji (poemat z motywem ruin) i literaturze powieściowej (powieść z dreszczykiem ). Ruiny są bodźcem do kontemplacji i refleksji nad ludzkim losem, do duchowych przeżyć od melancholijnych do tragicznych. Patos znikomości ruin był doznawany we wszystkich czasach. Ruiny stawały się symbolem nietrwałości wszystkiego, czego człowiek dokonał, co więcej, nietrwałości wszystkiego, co ludzkie w ogóle (tu istnieje także styczność z symboliką grobu). W różnych językach powstawały różne pojęcia (określające przeżycia związane z kontemplacją ruin), które w dosłownym tłumaczeniu brzmią np. w języku niemieckim : „uczucie ruin " (Ruinenempfindung), „sentymentalność ruin " (Ruinensentientalität), „cierpienie ruin” (Ruinenschmerz), „przyjemność ruin” (Ruinenlust), „estetyka ruin” (Ruinenesthetik); w języku angielskim „fascynacja rozkładu” (Fascination of Decay), „przyjemność z ruin " (Pleasure o f Ruins); w języku francuskim „piękniejsza niż sama piękność jest ruina piękności” (Plus belle que la beauté est la ruine de la beauté ).
